Stress door je baas?
Overspannenheid in de werksituatie komt veel voor onder andere door de stijl van leidinggegeven. Veel mensen hebben dan ook last van hun baas: er zijn langdurige problemen en conflicten. Temeer omdat organisaties vaak bestaan uit hoop, jaloezie, belangen en angsten. Leg je oor hiervoor eens te luister bij verjaardagspartijtjes. En je hoort zeker over conflicten met bazen.
De stress door bazen kwam bij mij naar boven toen Karel, divisiedirecteur in een ziekenhuis, op een zonovergoten dag bij mij langskwam. Gelijk begint hij verhit met zijn verhaal dat hij in de bestuurskamer bij zijn baas blokkeert.
“Ik ben mezelf dan niet. Leidinggeven aan mijn divisie gaat mij redelijk goed af”. Hij benadrukt dat zijn bestuurder erg egocentrisch is en deze zich eigenlijk niet kan voorstellen hoe de wereld er door andermans ogen uitziet.
Relationele soep
En Karel gaat door met het fulmineren tegen zijn baas: “Ik krijg alleen maar opdrachten, er is geen sprake van een dialoog en ik durf niets ertegen in te brengen ”. Dan probeer ik het gesprek te kantelen: moeten we niet langzamerhand in jouw relationele “soep” gaan roeren?
Na een lange aanloop begint hij over zijn verleden. Thuis met zijn oudere broer werd hij meestal door zijn ouders buitengesloten. Karl deed het echt nooit goed. Hij illustreert dit door te vertellen dat als hij nu bij zijn moeder thuiskomt nog steeds alle klusjes aan zijn broer gevraagd worden ‘’En dat terwijl ik ook handig ben”, vertelt hij zuchtend en verongelijkt.
Karel maakt zelf dan de link: “ik zie mijn bestuurder als mijn vader en ben bang en onzeker om echt tegengas te geven”. Je zou kunnen zeggen dat het diep insleten patroon uit zijn jeugd zijn schaduw vooruitwerpt. Hij wordt er zich dan van bewust dat hij dingen zegt, die hij niet eerder heeft herkend. Naarmate ik doorvraag wordt steeds meer duidelijk dat hij opgesloten zit in zijn eigen angst denken. En ik probeer in het verdere gesprek helder te krijgen dat er een verbinding gelegd moet worden tussen de positionering op zijn werk en zijn privésituatie.
Zelf in de spiegel kijken
Bij het volgende gesprek komt hij minder verhit binnen: ‘’Ik begrijp nu beter hoe zeer mijn vroegere ervaring mijn huidig gedrag beïnvloedt’’ We spreken af dat hij het gesprek met zijn bestuurder heel anders gaat aanvliegen. Door te oefenen kun je immers betere manieren vinden om toekomstige situaties adequaat het hoofd te bieden.
Ik vertel Karel ook dat zijn rationele, emotionele (hoofd en hart) en gedragsagenda (attitude) niet synchroon lopen. Wellicht legt hij te veel nadruk op zijn rationele agenda.
Na een aantal gesprekken vertelt Karel dat de relatie met de bestuurder sterk verbeterd is. “Je moet eerst bij jezelf in de spiegel kijken”, zegt hij met veel innerlijke rust. Terwijl hij wegloopt, ziet hij in mijn boekenkast “Op leven en dood in de directiekamer” van Kets de Vries staan. “Dat boek wil ik wel van je lenen!”